Jeden z nielicznych filmów, po których nie wiedziałem co powiedzieć. Film, w którym napięcie i emocje gęstnieją. Po jakimś czasie okazuje się, że nie będzie trzęsienia ziemi, a film wciąż dusi i oplata. Niesamowity. Naprawdę przejmujący film, w którym nic się nie dzieje. Bolący minimalizm.

Dla koneserów? Czyli jeśli mi się nie podobał, to już koneserem być nie mogę?

Dla widzów cierpliwych? Jestem cierpliwa. Poszukujących? Poszukuję. Poszukiwałam i dalej próbuję. i nie umiem znaleźć. Większego sensu w tym filmie..

Post mi się uciął, no nic piszę dalej.

----

Naturalizm. Hmm, fajnie. Słyszę, że film ma wprowadzić mnie w życie Argentyny, ale od innej strony, niż ta którą zobaczyć mogę na obrazkach lub o której mogę przeczytać w książkach. Jeszcze lepiej..Początek. Piękna przyroda, zieleń, tropiki i te inne - pięknie. Myślę sobie, ach, będzie cudownie.
Z każdą minutą było tylko gorzej.
Już nie mówię, że spodziewałam się jakiejś szczególnej głębi w tym obrazie.
Ale naprawdę, było coraz gorzej.
Scena kiedy mężczyzna, hmm.. "uprawia seks" z kobietą. No, ja Was proszę. Tu nie było uczuć. To było jakieś zwierzęce zachowanie, zero prawdziwych uczuć, miłości. Jeśli tak wygląda uprawianie tam miłości (co jest dla mnie nie do przyjęcia, mimo że to ludzie prymitywni), to ja naprawdę mówię pas.
Scena z kozą. Czy to było potrzebne? To nie było już realne i w granicach dobrego smaku. Moim zdaniem było to obrzydliwe.
Niby z takiego założenia wychodzi naturalizm, niby o to w tym wszystkim chodzi.
Ale.. ale chyba jednak nie.
Mieszane odczucia.

Moim zdaniem film bardzo dobry.
"Piękna przyroda, zieleń, tropiki i te inne" - przecież tak było.
Dlaczego z każdą minutą gorzej? Ja uważam, że z każdą minutą lepiej. Wyszedł z pudła i zanurzył się w wolnym świecie. Gorzej to miał po tamtej stronie muru. Teraz płynie łódką w swe rodzinne strony. Dookoła przepiękna przyroda, zieleń. Po drodze zrobił z prostytutką to, o czym zapewne marzył od dawna. Siedział prawdopodobnie za zabójstwo więc miał dużo czasu na marzenia. Zarzut o braku uczuć podczas sceny kopulacyjnej (w żadnym wypadku nie nazwałbym jej miłosną) jest zabawny.
Powinien się w niej zakochać od pierwszego wejrzenia?
I dlaczego zaraz "ludzie prymitywni"? Nic o nich nie wiemy poza tym, że są biedni i żyją w prymitywnych warunkach. Wszyscy z którymi bohater zetknął się po drodze, czy to w sklepie, czy w dżungli, odpowiadali mu uprzejmie i byli skłonni do pomocy.
Co do kozy, chcę zauważyć, że pomimo długoletniej wstrzemięźliwości nie próbował jej napastować tylko po prostu zabił. Chciał zjawić się w domu z mięsem i wcale mnie to nie dziwi. Pieniążków miał ledwo co, a poza tym tak tam się zdobywa pożywienie.
Ta "obrzydliwa" scena zabójstwa kozy przypomniała mi podobną sceną z filmu "Urga" Pamiętam, że jakiś recenzent nazwał ją sceną piękną. Tu trudno doszukiwać się piękna - przyznaję, ale czy w zakładach zajmujących się u nas, jak to eufemistycznie nazywamy "produkcją mięsa" te sceny są mniej obrzydliwe?
Wcale nie mam mieszanych uczuć - zdecydowanie jestem na tak.

przepraszam wszystkich koneserów, ludzi cierpliwych itd. aczkolwiek moja reakcja obronna byl smiech.film nie podobal mi sie kompletnie i po pol godzinie ogladania krzakow-wody-dziczy,znoszeniu tej ciezkiej,chwilami irytujacej atmosfery,w oczekiwaniu na to, ze moze jednak autorowi o cos chodzilo musialam w koncu sie rozesmiac w glos. Nieukrywam, że przeszkodziło mi to w pełnym odbiorze filmu, który po tym incydencie wyadał mi się już do końca naprawde niezłą komedią.może nie jestem koneserem.trudno.bywa.aczkolwiek w takich momentach doceniam moje poczucie humoru ;)